اینو جا انداختم:
از آرساکیا یاد گرفتم هر بار که زمین خوردم، همه از زمین خوردنم خوشحال شدن... هربار که سعی کردم با ذوق و شوق دوباره بلند شم و برای هدفم تلاش کنم و از نردبون بالا برم.. خیلی ها از کنارم با جت پک رفتن بالا و همونا از بالا برام قیافه آدم های حق به جانب رو گرفتن.
از آرساکیا یاد گرفتم لازم نیست چقدر برای هدفت تلاش کنی آخرش خیلی ها هستند که بدون هیچ تلاشی ازت جلو میزنن و بهت طعنه میزنن...
از آرساکیا فهمیدم اینجا از صفر شروع کردن فایده ای نداره. چون کسایی به 100 رسیدن که هیچوقت رنگ صفر رو ندیدن.
از آرساکیا فهمیدم برای چیزی تلاش کنم که ارزش و لیاقت منو داشته باشه، نه من ارزش و لیاقت اون رو.
من از آرساکیا یاد گرفتم که هیچکس تا ابد موندنی نیست.
ما هم دستمال کشی رو بلد بودیم ولی اینقدر بی ارزش نبودیم.
و در آخر از آرساکیا فهمیدم همه چی رو با پول میشه خرید.