Mahdi91

قسماً بالله داحی الأرض خلاق السماوات وبما جاء به جبریل من وحیاً وآیات

 

أُنادی بکرامة ؛ إلى یوم القیامة ، سأذوق الموت بالعز ولا للذُلِ هیهات

 

اگر از خنجر خونریز ؛ لب تشنه ببرند سرم را

 

اگراز تیغ شکافند ؛ در این عرصه خونین جگرم را

 

اگر از تیر سه شعبه ؛ بدهند آب عوض شیر ؛ گل نو ثمرم را

 

اگر از داغ برادر ؛ شکند خصم ستمگر ، کمرم را

 

قتیل العبرات ؛ أسیر الکربات

 

أوهل تُکتب أحزانیه فی الطف بحبر ودوات

 

أبداً فالحزنُ لا یکتبوا إلا بالدموع الجاریات

 

اگر از چهار طرف ؛ خصم زند بر جگرم تیر

 

اگر آید به سرو کتفو تنم ؛ ضربت شمشیر

 

اگر از سنگ شود ؛ غرق به خون روی منیرم

 

اگر آتش عوض آب ؛ دهد خصم شریرم

 

اگر از داغ پسر سوزم و ؛ صد بار بمیرم

 

ظلمونی ؛ قتلونی ؛ وتناسو من أنا

 

صارت الآلام فی أرض الأسالی وطنا

 

کُل ما مرَ على الکوّن مِن الأحزانی قد مرَ هُنا

 

بخدایی که مرا خواسته با پیکرصد چاک ببیند

 

به تنم زخم دو صد نیزه وشمشیر نشیند

 

به ستمگرندهم دستمو ذلت نپذیرم

 

اگر آرند به جنگم همه اهل زمین را و سما را

 

مظلوم حسین جانم مظلوم حسین جانم مظلوم حسین جانم

 

منم و عهد الستم

 

نگسستم نه شکستم بخدا غیر خدا را نپرستم

 

بخدا من پسر شیر خدا و پسر فاطمه هستم

 

عربیونً علوینً قرشینّ شجری ؛ أُحدیون بدریونّ فاطمیونّ قَمری

 

همه ی دار و ندارم ؛ همه هفتاد و دو یارم ؛ به فداى ره جانان

 

منم و سرخى رویم ؛ منو و خون گلویم ؛ منم و حنجره عطشان

 

منم و داغ جوانان ؛ منم و خاک بیابان ؛ منم و سم ستوران

 

أنا للهادی حبیبونّ ؛ وفی الطف غریبونّ

 

وسلیبونّ وتریبونّ وعجیبونّ أن أذوق الموت ضامی

 

فمن عنی یحامی وشیبی لا خضیبوا

 

منو رگهای بریده منم و قلب دریده

 

منم و طفل صغیرم منم و کودک شیرم

 

منم ودخت اسیرم منم و حی قدیرم

 

أوهُلّ یعبدُ ربّ الکوّن فَوقَ الأرض مثلی ؛ فأنا المحرابُ مَن جاءَ بهِ السیفُ یُصلی

 

لِما یُقتلوا طفلی و تُسبا کُل أهلی ؛ لِِما یُقطعوا نحری و لِما أُقتلوا ذامی و بجنبی ماءُ نهری

 

منم و زخم فراوان منم و آیه قرآن

 

منم و زخم زبانها منم وتیغ سنانها

 

همه آیید و ببینید مقام وشرفُ عزت مارا

 

مظلوم حسین جانم مظلوم حسین جانم مظلوم حسین جانم

 

وهنا الکُل یرا ؛ ما بی حالی قد جرا ؛

 

أویرضى المصّطفى خیر الورى ؛ أی مرسومٍ حسیناٍ أغفرا

 

بخدا و برسول به علی ابن ابیطالب وزهراى بتول

 

وشقیق المجتبى فحل الفحول ؛ لا أخی کیف بهِ ؛ إن راء الخیّل على صدر تجوّل

 

به هفتاد و دو یارم به حبیبم به زهیرم به طُرمّاح و به جُون و وهب پاک سرشتم

 

بجلال و شرف عابس وعباس به عثمان و به جعفر

 

به شهیدان عقیل و به خلوص دل عبد الله و قاسم

 

به علی اکبر و داغش به علی اصغر و خونش

 

یلطمُ البدر على الصدرُحزیناً بالیدین

 

ودموعّ منه تجری کاللجین وینادی بحدادی

 

وهو مکسور الفؤادی یا عمادی یا مرادی یا حبیبی یا حسین

 

مظلوم حسین جانم مظلوم حسین جانم مظلوم حسین جانم

 

به گل یاس مدینه به رقیه به سَکینه

 

به دل سوخته ی زینب کبری و دو فرزند شهیدش

 

به لب تشنه اطفال صغیرم به تن خسته سجاد عزیزم

 

من از این قوم ستمگر نگریزم نکنم بیعت و با خصم ستمگر بستیزم

 

سر من بر سرنی راه خدا گوید با دوست سخن گوید

 

گردد هدف سنگ خورد چون نبینم بخدا غیر خدا را

 

مظلوم حسین جانم مظلوم حسین جانم مظلوم حسین جانم

 

بنبیاً عربیاً ورسولًٍ مدنی وأخیه أسد الله المسمی بعلی و بزهراء بتولٍ

 

و به أم ٍولدتها و بسبطیه و شبلیه هما نجل زکی

 

و بسجاد و بالباقرِ والصادقِ حقا و بموسى و علیاٍ وتقیاٍ ونقی

 

وبذلعسکر والحجتةّ القائمِ بالحق الذی یضربُ بالسیف لحکماٍ أزلی

 

بمحمد ومحمد بعلیاٍ وعلی

 

مظلوم حسین جانم مظلوم حسین جانم مظلوم حسین جانم