KurDBoY

شب را همه در عالم مستی بودم
گویی از خود به در دور ز هستی بودم
کارم از عشق گذشت ودلم از دوست گسست
یادم آمد که چه بیگانه پرستی بودم
مرغ آزاد دلم را به قفس خو کردی
ای دریغا که عجب ظلم پرستی بودم
خانه عشق خراب و خانه عقل خراب
ای خدابین که چه ویرانه پرستی بودم
قصه عشق شنودم ز رهم دور شودم
وای برمن که چه افسانه پرستی بودم
شیداتوچه دانی زغم شمع مکن یاد زسوز
عمریست که همچو شمع پروانه پرستی بودم