اطلاعاتی درباره کنگ فو

[Guile]

کونگ‌فو (به چینی: 功夫) (به انگلیسی: kung fu/kungfu) یک اصطلاح مشهور چینی است که به معنای مهارت است و برای ماهر بودن در یک کاری استفاده می‌شود. در زنجیره‌ای به هر مطالعه، یادگیری یا تمرین مربوط به صبر، انرژی و زمان برای اتمام اشاره دارد. از طریق سخت کوشی و گرانبها بودن هنرهای رزمی لزوما چینی هنرهای رزمی فانی چین محسوب می‌شود. معنای اصلی کونگ‌فو در زبان چینی تا حدی از آنچه که این روزها از این لغت برداشت می‌شود، متفاوت است. کونگ‌فو در واقع به رشته خاصی اشاره ندارد بلکه به تمامی هنرهای رزمی چینی که از گذشته‌های دور در سراسر این سرزمین رواج داشته، برمی‌گردد. در هر یک از نقاط چین، اساتید کونگ‌فو شیوه خاصی از مبارزه را به شاگردان خود آموزش می‌دادند و این مهارت‌ها از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شد ولی به خاطر قانون منع آموزش کونگ‌فو به افراد غیر چینی، هنرهای رزمی چین در طی سال‌ها ناشناخته باقی ماند که در اواسط قرن بیستم این قانون توسط بروس‌ لی نادیده گرفته‌شد و او شروع به آموزش کونگ‌فو به افراد خارجی نمود و اساتید چینی از این کار بروس‌ لی به شدت ناخشنود بودند و برای مجازات بروسلی، فردی به نام وانگ جک من را که در هنرهای رزمی سنتی چینی استاد بود به مبارزه او فرستادند که ملاقات و مبارزه این دو باعث شود اساتید چینی، بروس لی را از اینکه کونگ‌فو را دست مایه نمایش‌های تلویزیونی کند و مباحث اخلاقی آن را قربانی حرکات مرگبار و مبارزه نماید منصرف نمایند. که در نهایت بروس لی در این مبارزه پیروز میشود. حتی قبل از آن اساتید چینی حاضر به آموزش به بروس لی نبودند زیرا او از مادری غیر چینی بود تا اینکه ییپ من، استاد بزرگ سبک وینگ چون شخصا بروس را آموزش داد. بروس لی بعد‌ها در آمریکا به آموزش سبک جان‌فان‌ کونگ فو که بعد ها بنیان‌های سبک جیت کان دو شدند، پرداخت. در واقع کونگ‌فو فقط برای چینی‌ها یک شیوه مبارزه نبود، بلکه آنان کونگ‌فو را نمادی از هویت و آداب رسوم خود می‌دانستند. کونگ‌فو در چین دارای شاخه‌های شمالی و جنوبی است که رشته‌های شمالی در مناطق شمالی و رشته جنوبی بیشتر در مناطق جنوبی چین رواج دارند، سبک‌های شمالی نیازمند بدنی نرم و انعطاف‌پذیر برای حرکت‌های سریع و ضربات پرشی و برق‌آسا به حریف هستند و رشته‌های جنوبی، نیازمند بدنی پر از عضله و نیرومند برای ضربات مرگبار به حریف می‌باشند. چانگ چوان، نانچوان و خوانچوان جزو سبک‌های شمالی و وینگ چون، چوی لی فوت، هونگ جیا و درنای سفید جزو سبک‌های جنوبی کونگ‌فو می‌باشد. کونگ‌فو دارای سبک‌هایی نیز می‌باشد که از قدرت درون و نیروی درونی برای مبارزه استفده می‌کند مانند: تای چی چوان، باگوآژانگ، می‌شیجی چوان و... . بیشتر رشته‌های کونگ‌فو حرکات خود را از روی جانوران تقلید می‌کنند مانند (کونگ فو پنج حیوان) که روش‌های مبارزه جانورانی مانند: اژدها، مار، میمون، ببر، آخوندک و لک‌لک (دُرنا) را تقلید می‌کنند. کونگ‌فوکاران از قدرت انگشتان و سرپنجه‌ها نیز در مبارزه بهره می‌گیرند. امروزه جیت کان دو یکی از رشته‌های مدرن و ترکیبی کونگ فو می‌باشد که توسط بروس لی پایه‌گذاری شده است.

[zXL]

تو ایرانم کونگ فو توآ رایجه خودم ۳ سال تمرین کردم

[S0R00SH]

1 ساعت قبل، zXL گفته است:

تو ایرانم کونگ فو توآ رایجه خودم ۳ سال تمرین کردم

منم 1 ساله مربیش هستم

[zXL]

38 دقیقه قبل، S0R00SH گفته است:

منم 1 ساله مربیش هستم

خودت تو کلاسای اموزش رکوع من ثبت نامی 

[S0R00SH]

53 دقیقه قبل، zXL گفته است:

خودت تو کلاسای اموزش رکوع من ثبت نامی 

+

[Agha]

درود فراوان! مطلب کوتاه و مفیدی بود

[Guile]

در ۱۴۰۳/۱۱/۹ در 16:40، zXL گفته است:

تو ایرانم کونگ فو توآ رایجه خودم ۳ سال تمرین کردم

 

در ۱۴۰۳/۱۱/۹ در 19:15، zXL گفته است:

خودت تو کلاسای اموزش رکوع من ثبت نامی 

 

در ۱۴۰۳/۱۱/۹ در 20:09، S0R00SH گفته است:

+

 

34 دقیقه قبل، Agha گفته است:

درود فراوان! مطلب کوتاه و مفیدی بود

ممنون از نظرات و انتقادات شما دوستان عزیز

[PadeShah]

جالب بود.