جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'high'.
2 نتیجه پیدا شد
-
In the name of God درود بر شما دوستان عزیز امیدوارم حال همه ی شما خوب باشه در حال حاظر هیچ تاپیکی رو واقعیتش ندیدم که در مورد ادمین های سطح 6 (به جز هاستر ها) صحبتی کنه و خب تصمیم گرفتم که این مورد رو هم به چالش ها اظافه کنم خب اما این چالش قوانینی هم داره ها, قانونشم اینه که فقط از رنک های زیر میتونید نفراتی رو وردارید: Community Executive Founder Owner Manager Scriptor (Developer) Supervisor Staff Responsibile Community Sponsor Community Supporter و محدودیتی هم که داره فقط 6 نفر رو میتونید انتخاب کنید البته قابل ذکر هستش از اونجایی که یک دونه اکزکیوتیو و موسس داریم اونا جزوی از این 6 نفر محسوب نمیشن و اسلات نمیگیرن واکنش علی وقتی میبینه یکی تگش نکرده: B** 0 X Taligh - Contact Founder/ فرمتم اگه خواستید به شکل رو به رو بنویسید تا تاپیک یک زره قشنگ تر بشه (اگه خواستید کپی هم کنید): Community Executive: Founder: Owner: Manager: Scriptor (Developer): Supervisor: Staff Responsibile: Community Sponsor: Community Supporter: از خودم استارت میکنم Community Executive: BaDStorM ( @Toofan ) Founder: Ali ( @Ali ) Owner: No-one Manager: Kamyab ( @Kamyab ) Scriptor (Developer): Ross ( @Mohny ) AmirMetti ( @AmirMahdi ) Supervisor: Amir ( @SFC ) Staff Responsibile: AmirHossein ( @Empty ) EnDWaY ( @EnDWaY ) Community Sponsor: Times out of range Community Supporter: Times out of range امیدوارم که همیشه شاد باشید بدرود دوستان
-
High Life حیات والا نویسنده: کلر دنی، ژان پل فارگئو | کارگردان: کلر دنی بازیگران: رابرت پاتینسون، ژولیت بینوش میانگین نمرات فیلم در متاکریتیک: ۷۷ از ۱۰۰ | درصد رضایت منتقدهای جهانی در راتن تومیتوز: ۸۲ یک فضای اگزوتیک در بستر ژانر علمی خیالی به وجود آمده است تا به معنای واقعی در خلا بودن را به ما القا کند. می‌دانیم که در سینمای کلر دنی روند صحنه‌ها بسیار کند است و اطلاعات کاملا قطره چکانی داده می‌شود. در پرداخت بسیار مینی مال عمل می‌کند و کاراکتر‌ها آگاه‌تر از ما هستند. شروع فیلم High Life هم همین است. رابرت پاتینسون با بازی کاملا کنترل شده و متعلق به فضای ذهنی کلر دنی را از همان ابتدا می‌بینیم که با کودکی صحبت می‌کند. رفته رفته می‌فهمیم آن کودک بچه‌اش است. ما کجاییم؟ در فضا؟ با چه موقعیتی؟ چقدر از زمین دوریم؟ باید صبوری کنیم تا این‌ها را بفهمیم. شکل روایت و شکست زمانی‌اش متناسب با همین فضای خلا است که در آن به سر می‌بریم. صدای پاتینسون قدری از گذشته برایمان اطلاعات می‌دهد و بعد هم در انتها به سالیان بعد منتقل می‌شویم.
