جستجو در تالارهای گفتگو

با سلام. همونطور که میدونید شرط اصلی ورود به کاپ لول بالاتر شده، به نظرم این اولویت خیلی ایراد داره دیگه یک نفر با لول زیر 40 تقریبا غیر ممکنه بتونه بره کاپ، هر چقدر هم سطح بالایی داشته باشه یا تایم بذاره و اکتیویتی بگیره! و اینکه اکثر پلیر ها انگیزشون از حضور در فکشن های ملایم و دسته متوسط رسیدن به دسته ویژه هست، الته نه اینکه همه باید برن دسته ی ویژه، ولی خیلی ها هستن که میتونن بسیار خوب از عهده ی وظایف اقلیت ویژه بر بیان. و این اولویت انگیزه ی پلی دادن رو برای بعضی از پلیر ها به طور چشم گیری کاهش میده. شاید بگید که این کار برای جلو گیری از پارتی بازی هست ولی بنظرم از اون موقع هم بدتر شده، چون بعضی ها که از پارتی بازی شکایت داشتن که رفتن به دسته ی ویژه برای اونها دیر تر اتفاق میفتاده، شاید دیگه رنگ کاپ هم نبینن ! برای مثال ممکنه یک لول 60 بره دسته ی ویژه که فقط کارش این باشه که ماشین کاپ رو ببره Tuning رنگشو صورتی کنه، در حالی که یک نفر در لول 40 از توانایی بالایی در گانری برخوردار باشه (این مثال در واقعیت وجود داره)؛ یعنی اینکه به مهارت ها هم کمتر بها داده میشه! مثلاً در دسته ی NG برای وانتد کیل، گانری کاربرد داره یا لول؟ و در PD یک نفر که تایم خوبی برای کنترل سرعت در جاده ها و جریمه ی خلاف های راهنمایی رانندگی بذاره بهتره یا کسی که صرفاً لول بالاتری داشته باشه؟ یا مثلاً در Get Sample سرعت عمل اهمیت داره یا لول؟ و اینکه قبلاً پلیر ها بعد مدتی مثل 1 ماه میتونستن وارد کاپ بشن، ولی الان دیگه انتظار زیاد هم فایده نداره. خلاصه که اصلی بودن اولویت بالا تر بودن لول برای ورود به کاپ کمی دور از عدالت هست و امیدوارم یه تجدید نظری داشته باشید... @Meli @Ali دوستان ممنون میشم نظراتتونو بگید و این تاپیک رو از جنبه های مختلف کامل کنید. (البته اگه دقت کنید سعی کردم از جنبه های مختلف موضوع رو بررسی کنم)

وقتی با رفیقت شرط میبندی که نمیتونه گل کنه ???? https://uupload.ir/view/videoglitch_20211112_025253024_uyn.mp4/ ??

با یک احساس گناه و عذاب وجدان عمیق، برگه طلاق را آماده کردم کـه در ان قید شده بود میتواند خانه،ماشین و یک سوم از سهم کارخانه‌ام را بردارد. نگاهی بـه برگه ها انداخت و ان را ریز ریز پاره کرد. صبح روزبعد او شرایط طلاق خودرا نوشته بود: هیچ چیزی از من نمیخواست و فقط یک ماه فرصت قبل از طلاق خواسته بود. او تقاضای کرده بود کـه در ان یک ماه هر دوی ما تلاش کنیم یک زندگی نرمال داشته باشیم. دلایل او ساده بود: وقت امتحانات پسرمان بودو او نمی خواست کـه فکر او بـه خاطر مشکلات ما مغشوش شود. برای من قابل قبول بود. اما یک چیز دیگر هم خواسته بود. او از من خواسته بود زمانی کـه وی را در روز عروسی وارد اتاقمان کردم بـه یاد آورم. از من خواسته بود کـه در ان یک ماه هرروز وی را بغل کرده و از اتاقمان بـه سمت در ورودی ببرم. فکر می کردم کـه دیوانه شده اسـت. اما برای این کـه روزهای آخر باهم بودنمان قابل تحمل تر باشد، تقاضای عجیبش را قبول کردم. صورتم را برگرداندم تا نگاه نکنم چون می‌ترسیدم دراین لحظه آخر نظرم را تغییر دهم. بعد وی را در آغوش گرفته و بلند کردم و از اتاق خواب بیرون آورده و بـه سمت در بردم. دستانش را خیلی طبیعی و نرم دور گردنم انداخته بود. من هم وی را محکم در آغوش داشتم. درست مثل روز عروسیمان. اما وزن سبک تر او باعث ناراحتیم شد. در روز آخر، وقتی وی را در آغوشم گرفتم بـه سختی می‌توانستم یک قدم بردارم. پسرم بـه مدرسه رفته بود. محکم بغلش کردن و گفتم، واقعاً نفهمیده بودم کـه زندگیمان صمیمیت کم دارد. سریع سوار ماشین شدم و بـه سمت شرکت حرکت کردم. وقتی رسیدم حتی در ماشین را هم قفل نکردم. می‌ترسیدم هر تاخیری نظرم را تغییر دهد. از پله‌ها بالا رفتم. ذمعشوقه ام کـه منشی ام هم بود در را بـه رویم باز کرد و بـه او گفتم کـه متاسفم، دیگر نمیخواهم طلاق بگیرم. او نگاهی بـه من انداخت، تعجب کرده بود، دستش را روی پیشانی ام گذاشت و گفت تب داری؟ دستش را از روی صورتم کشیدم. گفتم متاسفم. من نمی خواهم طلاق بگیرم. زندگی زناشویی من احتمالاً بـه این دلیل کسل کننده شده بود کـه من و زنم بـه جزئیات زندگیمان توجهی نداشتیم نه بـه این دلیل کـه من دیگر دوستش نداشتم. حالا می‌فهمم دیگر باید تا وقتی مرگ ما را از هم جدا کند هر روزی وی را در آغوش گرفته و از اتاق خوابمان بیرون بیاورم. معشوقه ام احساس میکرد کـه تازه از خواب بیدار شده اسـت. یک سیلی محکم بـه گوشم زد و بعد در را کوبید و زیر گریه زد. از پله‌ها پایین رفتم و سوار ماشین شدم. سر راه جلوی یک مغازه گل فروشی ایستادم و یک سبد گل برای همسرم سفارش دادم. فروشنده پرسید کـه دوست دارم روی کارت چه بنویسم. لبخند زدم و نوشتم، تا وقتی مرگ ما را از هم جدا کند هرروز صبح بغلت می کنم و از اتاق بیروم می آورمت. شب کـه بـه خانه رسیدم، با گلها در دست هایم و لبخندی روی لبهایم پله‌ها را تند تند بالا رفتم و وقتی بـه خانه رسیدم دیدم همسرم روی تخت افتاده و مرده اسـت! او ماه ها بود کـه با سرطان می‌جنگید و من اینقدر مشغول معشوقه ام بودم کـه این را نفهمیده بودم. او می دانست کـه خیلی زود خواهد مرد و میخواست من را از واکنش‌هاي‌ منفی پسرمان بـه خاطر طلاق حفظ کند. حالا حداقل درنظر پسرمان من شوهری مهربان بودم! جزئیات ریز زندگی مهم ترین چیزها در روابط ما هستند. خانه، ماشین، دارایی‌ها و سرمایه مهم نیست. این‌ها فقط محیطی برای خوشبختی فراهم می‌آورد اما خودشان خوشبختی نمی‌آورند. سعی کنید دوست همسرتان باشید و هر کاری از دستتان برمی‌آید برای تقویت صمیمیت بین خود انجام دهیدکه اگر ازدستتان برود دیگر پشیمانی فایده اي ندارد