جستجو در تالارهای گفتگو

چند وقت پیش در ماه اکتبر 2021 اولین تصویر افشایی از کارت گرافیک اینتل آرک Alchemist طراحی نمونه مهندسی این دستگاه را نشان داد. حالا ظاهرا نسخه دیگری از همان پردازشگر گرافیکی به رنگ سیاه وجود دارد که تصاویرش به سطح اینترنت راه یافته است. وب‌سایت VideoCardz سه تصویر جدید را از نسل اول کارت گرافیک آرک Alchemist ES منتشر کرده که دقیقا مشابه نسخه‌ای است که پیش‌تر به رنگ نقره‌ای در تصاویر دیده شده بود. منتها این بار این محصول را به رنگ مشکی می‌بینیم. در تصویر سوم هم نمای زیر برد مدار چاپی این تراشه پیداست. در این برد حداکثر 8 ماژول حافظه دیده می‌شود، پس این پردازشگر باید 16 یا 12 گیگابایت حافظه داشته باشد. این احتمال مطرح است که تصاویر حاضر از کارت گرافیک ES به تراشه پرچمدار SKU1 تعلق داشته باشد، تراشه‌ای که 512 واحد پردازش (EU) خواهد داشت. در غیر این صورت باید منتظر یک SKU رده بالای دیگر باشیم. از سوی دیگر انتظار داریم که مدل‌های رده پایین‌تر مثل SKU4 و SKU5 فقط یک فن داشته باشند. قبلا تصویری از نمونه احتمالی این محصول منتشر شده بود. اینتل آرک Alchemist احتمالا از دیسپلی پورت 2 پشتیبانی می‌کند پردازشگر حاضر در این تصاویر دارای سه درگاه DisplayPort و یک کانکتور HDMI است. اینتل تایید کرده که آرک اولین معماری با پشتیبانی از DisplayPort 2.0 خواهد بود. بنابراین محصول حاضر در این تصاویر هم می‌تواند اولین کارت گرافیک مجهز به DisplayPort 2.0 باشد. در بخش توان، محصول پیش رو احتمالا با کانکتورهای 6 و 8 پین به بازار می‌آید، ولی پیداست که فضا برای پیکربندی 8 پین دوگانه هم وجود دارد. این کارت گرافیک در مجموع شبیه ترکیبی از دو نمونه مهندسی است که قبلا در تصاویر دیده شده بود. منتها این تراشه از طراحی برد به‌روزتری بهره می‌برد. با نگاه به تصاویر جدید و مقایسه آن‌ها با تصاویر قبلی می‌توانیم تغییرات طراحی در طول زمان را ببینیم، هرچند به نظر می‌رسد که دیگر خبری از تغییرات بزرگ نیست.

با نزدیک شدن به تاریخ رونمایی از موتورولا ریزر 2019 ، تصاویر بیشتری از این گوشی منعطف در حال انتشار است. در کنار چند رندر خبری، عکسی دیگری هم به بیرون درز کرده که Motorola razr را در دنیای واقعی نشان می‌دهد. سه تصویر زیر، ذهنیت بهتری از کارکرد نمایشگر ثانویه در حالت تاشده به ما می‌دهند. می‌توان دید که نوتیفیکیشن‌ها، تاریخ و ساعت در آن نمایش داده می‌شوند؛ چیزی مشابه آنچه که در مدل 2004 ریزر وی 3 دیده بودیم. علاوه بر این‌ها، هنگام عکس گرفتن با دوربین پشتی هم نمایشگر دوم موتورولا ریزر 2019 کاربرد دارد. دو رندر زیر اما این گوشی منعطف را در حالت باز شده نشان می‌دهند. صفحه نمایش اصلی این گوشی منعطف که ظاهرا 6.2 اینچی است، از وسط تا می‌خورد و به دو قسمت مساوی تقسیم می‌شود. یک ناچ در بخش فوقانی آن وجود دارد و چانه‌ی برجسته‌ی دستگاه، از حسگر اثر انگشت میزبانی می‌کند. آخری هم یک تصویر هندزآن است که کاملا واقعی به نظر می‌رسد؛ پس دیگر جای تردیدی درباره طراحی موتورولا ریزر ۲۰۱۹ باقی نمی‌ماند. البته هنوز اطلاعات تایید شده‌ای از مشخصات فنی دستگاه موجود نیست. برای آشنایی بیشتر با این موبایل انعطاف پذیر، باید منتظر رونمایی از آن در تاریخ 22 آبان (13 نوامبر) باشیم.

یک سیستم عکاسی جدید مبتنی بر فناوری لیدار در چین تولید شده است که با استفاده از آن می‌توان از سوژه‌هایی به ابعاد یک انسان، از فواصل طولانی عکس گرفت. عکس‌برداری از فواصل طولانی روی زمین یک چالش پیچیده است. ثبت نور از یک سوژه که در فاصله‌ی طولانی از دوربین قرار دارد، کار آسانی نیست. علاوه‌براین، جو اتمسفر زمین و نیز آلودگی‌ هوای شهرها در نور تحریف ایجاد کرده که عکس را خراب می‌کند. این عوامل باعث شده‌اند تا ثبت عکس از سوژه‌هایی که در فاصله‌ی بیشتر از چند کیلومتر از دوربین قرار دارند، سخت باشد؛ با فرض بر اینکه دوربین در ارتفاعی قرار داده شده باشد که انحنای زمین در مشاهده سوژه تاثیر نگذارد. اما در سال‌های اخیر محققان، تشخیص‌دهنده‌های حساس عکس را توسعه داده‌اند تا عملکرد بهتری در این زمینه داشته باشند. این تشخیص‌دهنده‌ها به‌قدری حساس هستند که می‌توانند تک‌تک فوتون‌ها را از سوژه‌هایی که در فاصله‌ی ۱۰ کیلومتری دوربین قرار دارند، ثبت کرده و از کنارهم‌قراردادن این فوتون‌ها تصویر نهایی را تولید کنند. مقالات مرتبط: دوربین چه تفاوت‌هایی با چشم انسان دارد؟ با این ۶ روش ساده تصاویر بهتری در تعطیلات ثبت کنید با این اوصاف، فیزیک‌دانان تمایل دارند تا فناوری یادشده را بیشتر بهبود دهند. ژنگ‌پینگ لی و تیمش از دانشگاه علم و فناوری چین در شانگهای نشان دادند که چگونه می‌توان از سوژه‌هایی در فاصله‌ی ۴۵ کیلومتری در یک محیط شهری عکس گرفت. در تکنیک تیم مورد اشاره، تشخیص‌دهنده‌های تک فوتون‌ و یک الگوریتم خاص تصویربرداری محاسباتی ترکیب شده است تا درنهایت بتوان عکس‌هایی با وضوح‌ تصویری بسیار بالا به ثبت رساند. عکس‌های ثبت‌شده با این تکنیک از بازترکیب کم‌ترین داده‌های نقطه‌ای به‌دست می‌آیند. تکنیک جدید، در اصل روش کارکرد بسیار ساده‌ای دارد. سیستم یادشده براساس تشخیص فاصله لیزری یا تاباندن نور به فاصله با استفاده از لیزر و ایجاد عکس با استفاده از ثبت نور بازتاب‌شده کار می‌کند. یکی از مزایای مهم این نوع روش‌های تصویربرداری این است که فوتون‌های بازتاب‌شده از سوژه در بازه‌ی زمانی خاصی به تشخیص‌دهنده‌ها برمی‌گردند که این بازه‌ی زمانی به فاصله‌ی سوژه بستگی دارد و به همین دلیل نور اضافه‌ی بازتاب‌شده توسط تشخیص‌دهنده‌ی فوتون نادیده گرفته می‌شود. باتوجه‌به ویژگی‌های روش فوق، نویز ایجادشده‌ی ناشی از فوتون‌های ناخواسته که در محیط وجود دارند، به‌میزان قابل‌توجهی کاهش می‌یابد و سیستم‌های لیدار را قادر می‌سازد تا حساسیت بالایی داشته باشند و فاصله‌ی سوژه را نیز به‌دقت تشخیص دهند. برای بهبود بیشتر عملکرد این سیستم جدید در محیط‌های شهری، ژنگ‌پینک و افراد تیم وی از یک لیزر مادون‌قرمز با طول موج ۱۵۵۰ نانومتر، نرخ تکرار ۱۰۰ کیلوهرتز و قدرت کم ۱۲۰ میلی‌واتی استفاده کرده‌اند. استفاده از این طول موج باعث شده است تا سیستم مذکور برای چشم ضرر نداشته باشد و بنابراین تیم سازنده را قادر ساخته تا بتوانند فوتون‌های خورشید را در تصویر نهایی فیلتر کنند. محققان، فوتون‌ها را با دستگاه‌های اپتیکی مشابه‌با یک تلسکوب فضایی معمولی (با گشودگی دیافراگم ۲۸۰ میلی‌متر) ارسال و دریافت می‌کنند. سپس فوتون‌های بازتاب‌شده با یک تشخیص‌دهنده‌ی تکی فوتون معمولی دریافت می‌شوند. همچنین محققان برای ساخت یک تصویر، دامنه‌ی دید را با استفاده از آینه‌های کنترل‌شونده‌ی پیزو (Piezo) بررسی می‌کنند. این آینه‌ها امکان چرخیدن به بالا، پایین و طرفین را دراختیار محققان قرار می‌دهند. با این روش می‌توان تصاویری دوبعدی ایجاد کرد اما با تغییردادن زمان امکان ثبت فوتون‌های بازتاب‌شده از فواصل مختلف، امکان ایجاد یک تصویر سه‌بعدی نیز فراهم می‌شود. آخرین پیشرفتی که تیم مورد بحث به‌ آن دست‌ یافته، توسعه‌ی یک الگوریتم برای ایجاد تصویر براساس داده‌های به‌دست‌آمده از تک‌تک فوتون‌های بازتاب‌شده است. این نوع تصویربرداری محاسباتی در سال‌های اخیر به‌صورت آزمایشگاهی توسعه داده شده است و به محققان اجازه می‌دهد تا با مجموعه‌ی مختصری از داده‌ها بتوانند یک تصویر نهایی تولید کنند. نتیجه‌ی کار واضح است و عمکلرد روش فوق را به‌خوبی نشان می‌دهد. این تیم تحقیقاتی، دوربین جدید خود را در طبقه‌ی بیستم یک ساختمان در جزیره چونگمینگ واقع در شانگهای قرار دادند و با استفاده از آن تصویر ساختمان حمل‌و‌نقل هوایی شهری پودانگ واقع در ۴۵ کیلومتری محل دوربین را ثبت کردند.