گاهی هر چی بیشتر میفهمی بیشتر از بقیه فاصله میگیری؛ نه از روی غرور، نه از خودخواهی، فقط چون عمق نگاهت دیگه با سطح حرفهای روزمره جور در نمیاد.
انگار ذهن آگاه بهایی داره: تنهایی
اما همین تنهایی جای زخم نیست؛ جای رشد و شکوفاییه... جاییه که خودتو پیدا میکنی نه در شلوغی بلکه در سکوت فهم.