MohammeadReza

ناراحتم، خسته ام، حوصله هیچی ندارم، نه بدی نه خوبی ، نه کاری که دوست دارم و نه کاری که از اجباره، دوست دارم یه مدت همه منو فراموشش کنن، برم یه جایی که نه به کسی فکر کنم و نه کسی به من نه کار مثبت کنم و نه کار منفی، نمی خوام اصلا به چیزی فکر کنم. احساس میکنم خستگی من به خاطر خوبی هایی که کردم و بدی هایی که دیدمه، همیشه واسه بقیه فرشته نجات و تحول بودم کلی نمیدونم چرا تو کار خودم گیرم، من کسی هستم که با هیچ کس دشمنی ندارم، اگر کسی با من دشمنی داره و یا در زندگی من هم مشکلی ایجاد کرده، همیشه به جای دعای بد پشت طرف، همیشه دعا کردم که طرف رو خدا اصلاح کنه و از گمراهی در بیاره، نمیدونم! خسته ام خسته! نمی خوام به هیچی فکر کنم هیچ مشغله ایی! فقط می خوام یه جا رو زمین تو طبیعت ولو بشم و چشمم رو ببندم فقط با تمرکز نفس بکشم. خدایا! این حق ما نیست! ما به حرف های خودت عمل کردیم، درسته اشتباهاتی داشتیم، ولی همیشه اولین و آخرین تکیه گاهمون خودتی! نمیدونم نمیدونم نمیدونم نمیدونم نمیدونم نمیدونم من هیچی نمیدوووووووووووووونم، سرم شلوغه! تف به همه چی!