تخته امتیازات

از زندگانی‌ام گله دارد جوانی‌ام شرمندهٔ جوانی از این زندگانی‌ام دور از کنار مادر و یاران مهربان زال زمانه کُشت به نامهربانی‌ام دارم هوای صحبت یاران رفته را یاری کن ای اجل که به یاران رسانی‌ام شعر روی بیت غزل شمارهٔ ۹۸ - جرس کاروان استاد شهریار

یه سریام هستن میگن قدشون 180 عه ولی گردنو کات کنی میشن 140

جای فراموشی شب صبح رو به خاطرم بیار

واسه تو تله نمیچینم میکنم قبرتو مثل اکست میشکنم قلبتو تو مرامم نبود بزنم یک برج بی دفاع رو ندیدم تو سمپ تورو بشناسه کسی کسی گنگ نشد با تحدید هایه اس ام سی. کامنت هایه زیر این پست هم میشه برات تسلیت این حرفایم که دیس نیست همش دلیه