Raha

به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی

به صد دفتر نشاید گفت حسب‌الحال مشتاقی

کِتابٌ بالِغٌ مِنّی حَبیباً مُعْرِضاً عَنّی

أَنِ افْعَلْ ما تَری إِنّي عَلی عَهْدی وَ میثاقی

نگویم نسبتی دارم به نزدیکان درگاهت

که خود را بر تو می‌بندم به سالوسیّ و زرّاقی

أَخِلّائی وَ أَحْبابی ذَروا مِنْ حُبِّهِ مابی

مَریضُ العِشْقِ لا یَبْری وَ لا یَشْکو إِلَی الرّاقی

نشان عاشق آن باشد که شب با روز پیوندد

تو را گر خواب می‌گیرد نه صاحب درد عشاقی

قُمِ امْلَأْ وَ اسْقِنی کَأْساً وَ دَعْ ما فیهِ مَسْموماً

أَما أَنْتَ الَّذی تَسْقی فَعَیْنُ السُّمِّ تَرْیاقی

قدح چون دور ما باشد به هشیاران مجلس ده

مرا بگذار تا حیران بماند چشم در ساقی

سَعی فی هَتْکیَ الشّانی وَ لَمّا یَدْرِ ما شانی

أَنَا المَجْنونُ لا أَعْبا بِإِحْراقٍ وَ إِغْراقِ

مگر شمس فلک باشد بدین فرخنده دیداری

مگر نفس ملک باشد بدین پاکیزه اخلاقی

لَقیتُ الْأُسْدَ فِی الغاباتِ لا تَقْوی عَلی صیدی

وَ هَذَا الظَّبْیُ فی شیرازَ یسبینی بِأَحْداقِ

نه حسنت آخری دارد نه سعدی را سخن پایان

بمیرد تشنه مستسقی و دریا همچنان باقی

**شكسپير:  هميشه به كسي فكر كن كه تو رو دوست دارد، نه كسي كه تو دوستش داري ** 
 

“… این موجود انسانی چه شگفت مخلوقی است! گاهی در پستی چنان می شود که هیچ جانور کثیفی به او نمی‌رسد، و گاه در عظمت تا آنجا اوج می‌گیرد که در خیال نیز نمی‌گنجد…” 

قلبی خاکی داشتم ، آدما خیسش کردند
گِل شد ، بازی کردند ، خشک شد ، خسته شدند
زدند شکستند ، خاک شد ، پا رویش گذاشتند ، رد شدند…

The fact of a person isn’t the same that the person shows, haply the fact is same that the person can’t show it, if you want to identify a person listen to his unsaid not said.
 

Truly love you endlessly.

Every day without you is like a book without pages.

I love you, I will always do, for the rest of our earthly and heavenly life.